ในช่วงบ่ายกลางฤดูร้อนที่ร้อนเป็นประวัติการณ์อย่างต่อเนื่อง และฉันไม่สามารถหยุดเหงื่อออกได้ แม่ของฉันทิ้งฉันซึ่งเป็นนักเรียนโรนินไว้ในการเดินทาง โดยที่ป้าของฉัน ยูกะซัง ได้ดูแลฉัน อยู่คนเดียวใต้หลังคา หัวใจของฉันก็เต้นแรงเมื่อเห็นยูกะซังเปียกโชก วันหนึ่ง ยูกะซังถามคำถามฉันเมื่อฉันกลับจากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา “สนใจสาวๆมั้ย ทาคาชิคุง?”
