Elk jaar komt de dochter van de moeder in het weekend naar de slaapkamer om ons te helpen de mannenkamer vol mannen binnen te komen. Ze is een meisje dat elk jaar groeit en zich ontwikkelt, maar zelfs als haar lichaam groeit, is ze nog steeds een onschuldig kind, misschien omdat hij haar zo lang heeft geholpen. Ik kleedde me al in de slaapkamer alsof ze zwak is, dus het is maar natuurlijk dat ze een koelkast en een borstplaat zou hebben. Deze onschuld en dit verlies dwongen mijn houding, en ik stak mijn hand uit, ook al dacht ik dat het tevergeefs was.
